Het belangrijkste kenmerk van een persoon die in God gelooft is een kruis of kruisbeeld. Daarnaast dragen christenen vaak andere soorten sieraden met een religieus thema: christelijke ringen , hangers met iconen, medaillons, enz. Gelovigen gebruiken sieraden als amuletten om zichzelf tegen het kwaad te beschermen en de steun van hogere machten in te roepen. Zelfs in de 21e eeuw, in het tijdperk van technologie en wetenschap, zijn spirituele mensen niet opgehouden met het dragen van kerkringen. Gelovigen denken dat een ring met de gravure "Bless and Save" of Bijbelse motieven zal beschermen tegen boze geesten en boze ogen.
Een beetje geschiedenis
Het beroemdste museum van het Vaticaan heeft een enorme collectie oude christelijke artefacten verzameld. De collectie omvat de eerste iconen, wierookvaten, medaillons en christelijke kruisen uit de III-IV eeuw. Op de tentoonstelling zijn ook de allereerste ringen te zien. In de tijd van het vroege christendom, toen de religie zich nog maar net over Europa begon te verspreiden, droegen mensen geen kruisen. Ze gebruikten ringen als symbolen van het geloof.
Er zijn verschillende verwijzingen naar ringen in de Bijbel. Farao gaf Jozef bijvoorbeeld zijn ring als symbool van macht. Op dezelfde manier gaf Artaxerxes zijn ring aan Haman om een koninklijk besluit te bezegelen. Na zijn terugkeer ontving de verloren zoon van zijn vader een ring als symbool van waardigheid. Zoals u kunt zien, zijn de ringen die in de Bijbel worden genoemd zegels die dienden als symbool van waardigheid en autoriteit.
Oude christenen droegen dunne, eenvoudige ringen zonder inscripties, gemaakt van ijzer, brons, goud of zilver. Ze hadden een ronde schijf met gegraveerde letters XP (Chi Rho). Dit zijn de eerste letters van het Griekse woord ΧΡΙΣΤΟΣ (Christos), wat Christus betekent. Dergelijke ringen hadden een diepe betekenis voor gelovige mensen. Ze duidden op de hereniging van een mens met God, de eenheid met hem en de eeuwigheid.
In Europa kwam de traditie om ringen te dragen samen met het christendom uit Byzantium in het II millennium voor Christus. Veel later begonnen mensen ringen te versieren met woorden uit gebeden. Dergelijke sieraden waren niet alleen symbolen van het geloof, maar ook amuletten tegen boze geesten. Ringen met gebeden waren wijdverbreid in de 19e eeuw en je kunt ze nog steeds vinden in kerkwinkels of juwelierszaken.
Een amulet of sieraden?
Vele eeuwen geleden dienden christelijke ringen als identificatietekens, waardoor mensen hun geloofsgenoten herkenden. Later begonnen gelovigen de woorden van gebeden in hun ringen te graveren om de eigenschappen van een amulet te geven.
Niet iedereen heeft vertrouwen in zijn of haar hart bij het kopen van een ring met religieuze symbolen. Veel mensen kopen ze als stijlvolle sieraden of als cadeau. Sommige gelovigen zijn verlegen om openlijk hun geloof te tonen. Daarom kiezen ze sieraden met gebeden erin gegraveerd.
Zelfs onder de priesters bestaat er geen consensus over de vraag of een ring een amulet of een symbool van geloof is. Dit gezegd hebbende, wijzen dienaren van God erop dat het belangrijkste doel van katholieke krullen is om iemand te herinneren aan het geloof en aan zijn/haar toebehoren aan Christus.
Er zijn veel verhalen over de wonderbaarlijke kenmerken van gewijde sieraden. Mensen merken vaak dat een ring plotseling van kleur verandert, zwart wordt, plotseling breekt of op onverklaarbare wijze verloren gaat. Kerkfunctionarissen schrijven dergelijke gevallen vaak toe aan het feit dat een ring de problemen van de eigenaar afwendt.
Bisschop ringen
De bekendste kerkringen zijn de bisschops- en pauselijke ringen. De eerste worden overhandigd aan nieuw gekozen bisschoppen, terwijl de laatste aan de paus worden gegeven.
Tijdens de ceremonie van de troonsbestijging wordt een ring aan een bisschop overhandigd. Deze ring wordt beschouwd als een symbool van de betrokkenheid van de bisschop bij de kerk.
Bisschoppen en pausen waren zo dol op hun ringen dat ze er zelfs na de dood geen afstand van wilden doen. Dat is de reden waarom de prachtige collecties bisschopsringen in pauselijke sarcofagen zijn gevonden en tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven. Veel geleerden geloven dat de geestelijkheid de traditie van het dragen van ringen heeft ontleend aan oude heidense priesters die zich toegewijd hadden aan het dienen van Jupiter.
Oude heidense symbolen gegraveerd op edelstenen getuigen eveneens van heidense invloed. In veel gevallen voegden juweliers een inscriptie toe aan zo’n gegraveerde edelsteen om een heidens symbool een miauw christelijke betekenis te geven. Soms werden edelstenen echter niet aangevuld met enige tekst, omdat een edelsteen eenvoudigweg werd beschouwd als een versiering die geen specifiek doel had.
In de Middeleeuwen werden bisschopsringen versierd met amethisten, die werden erkend als de canonieke edelsteen van de Kerk. Bisschoppen ontvingen ringen van amethist zonder gravure als symbool van de zuiverheid en integriteit van het geloof.
De Ring van de Visser
Een van de symbolen van pausen is de pauselijke ring die ook wel de Ring van de Visser of de Piscatorische Ring wordt genoemd. Elke paus die zijn ambt aanvaardt, draagt dit sieraad aan de ringvinger van zijn rechterhand. De eerste paus, Sint-Pieter, was visser van beroep. Eerst was hij een visvanger, daarna werd hij een visser van mensen. Ter ere van zijn ambacht dragen alle pausen vóór de wijding de ring van de visser.
In de regel beeldt de pauselijke ring apostel Petrus af in een boot die netten gooit in het meer van Gennesaret. Het ontwerp van de ringen wordt voor elke paus individueel gemaakt en zijn naam wordt boven de afbeelding van Petrus geslagen. Na de dood van een paus wordt zijn ring gebroken met een speciale zilveren hamer. Dit wordt gedaan met als doel de troon officieel vacant te verklaren. Omdat deze zegel ook de functie van een persoonlijk zegel vervulde (pausen verzegelden persoonlijke brieven en enkele documenten), werd deze vernietigd om valse decreten namens de overleden paus te voorkomen. Tegenwoordig gebruiken pausen hun zegels niet als zegel (voor dit doel hebben ze een moderne stempel met rode inkt), maar de traditie om de pauselijke ring te verbreken is bewaard gebleven tijdens de Vaticaanse ceremonie.
De meeste pauselijke ringen zijn gemaakt van goud. Maar zelfs deze regel kent uitzonderingen. Paus Franciscus werd bijvoorbeeld een van de weinige pausen die luxe als een gouden ring afwezen. Hij koos voor een eenvoudige zilveren ring met vergulding. Bovendien toont zijn zegel, in plaats van het traditionele beeld van apostel Petrus in een boot die netten gooit, Petrus met de sleutels, die een symbool zijn van het pauselijke gezag.
Populaire symbolen in christelijke ringen
Christelijke sieraden worden gekenmerkt door gematigdheid en bescheidenheid, aangezien apostolische aansporingen het dragen van ‘goud, parels of edelstenen’ verbieden.
In tegenstelling tot de rijkelijk versierde sieraden voor geestelijken blijven christelijke ringen voor gelovigen soberder. Het komt door het feit dat ijdelheid en trots, die te zien zijn aan weelderige sieraden, een zonde zijn.
Christelijke ringen zijn vaak versierd met kruisbeelden en kruisen . Andere christelijke symbolen zijn ook wijdverbreid in de productie van sieraden. Het is interessant dat sommige van deze symbolen hun oorsprong vonden in heidense culturen en later opnieuw werden gedefinieerd om te voldoen aan de christelijke overtuigingen.
De meest populaire symbolen die op christelijke ringen worden afgebeeld zijn dus:
Engelen. Als boodschappers van God zijn engelen tussenpersonen tussen de hemel en de aarde. Deze wezens zijn niet onderworpen aan de aardse wetten van tijd en ruimte, en hun lichamen zijn niet gemaakt van vlees en bloed. Engelen kunnen op verschillende manieren worden afgebeeld. Een engel met een vurig zwaard is bijvoorbeeld een symbool van goddelijke gerechtigheid en woede. Nadat God onze voorouders uit de hemel had verbannen na hun zondeval, stuurde God Cherubijnen met een vurig zwaard om de weg naar de boom des levens te bewaken. Een engel met een trompet symboliseert de opstanding en het Laatste Oordeel.
Aartsengelen. Ze hebben de hoogste rang van engelen. Aartsengel Michaël, de boodschapper van Gods oordeel, wordt afgebeeld als een krijger met een zwaard. Aartsengel Gabriël, een boodschapper van Gods genade, draagt het evangelie en een lelie in de andere hand. Aartsengel Rafaël, Gods genezer en bewaarder, wordt afgebeeld als een pelgrim met een staf en een knapzak. Aartsengel Uriël, is het vuur van God, zijn profetie en wijsheid. Hij wordt getekend met een boekrol of een boek in zijn handen.
Druiven. In de christelijke kunst verschijnen druiven als een symbool van eucharistische wijn en dus van het bloed van Christus. De wijnstok is een algemeen aanvaard symbool van Christus en het christelijk geloof, gebaseerd op de bijbelse metafoor. In het bijzonder zegt Christus: "Ik ben de ware wijnstok ..."
Duif is het christelijke symbool van de Heilige Geest. De Heilige Geest is de derde persoon van de Heilige Drie-eenheid. De Heilige Schrift leert dat de Heilige Geest een persoon is die verschilt van God de Vader en God de Zoon.
Maagd Maria, Moeder van God, Moeder van Jezus Christus. Zij is de dochter van Joachim en Anna en de vrouw van Jozef. Zij is het meest eerbiedige en alomvattende beeld van het christendom. De Maagd Maria heeft ook een symbolische betekenis: zij personifieert de kerk.
Een ster. De wijze mannen gingen naar de geboorteplaats van Jezus en zagen een teken: een ster in het oosten.
Een schip wordt beschouwd als het symbool van de Kerk, die ons veilig naar de hemel brengt via de zee van het leven. Daarom wordt het grootste deel van een tempel schip genoemd. Een kruis op de mast symboliseert de boodschap van Christus, die de kerk kracht geeft en richting geeft.
Een kruis. Een kruis symboliseert uiteenlopende concepten in verschillende religieuze tradities. Een van de meest voorkomende betekenissen is de ontmoeting van onze wereld met de spirituele wereld. Voor het Joodse volk was kruisiging een methode van schandelijke en wrede executie die onoverkomelijke angst en afschuw veroorzaakte. Maar dankzij Christus werd een kruis een welkome trofee die vreugdevolle gevoelens opwekt.
Een boot is een ander symbool van de kerk. Een bootnet symboliseerde het christelijke dogma, en de vissen zijn de mannen die zich tot het christelijk geloof bekeerd hebben. Veel van Jezus' discipelen waren vissers voordat ze apostelen werden. Jezus noemde hen ‘vissers van mensen’, alsof hij zinspeelde op hun vroegere beroep. Bovendien vergelijkt hij het Koninkrijk der Hemelen met een net dat in de zee wordt geworpen en dat verschillende soorten vis vangt.
De maan en de zon. De maan symboliseert het Oude Testament, en de zon - het Nieuwe Testament. Zoals de maan haar licht ontvangt van de zon, zo wordt de Wet (Oude Testament) alleen begrijpelijk wanneer deze wordt verlicht door het Evangelie (Nieuwe Testament). Soms wordt de zon afgebeeld als een ster omringd door vlammentongen, terwijl de maan wordt getekend als het gezicht van een vrouw met een sikkel. Er zijn ook verklaringen dat de zon en de maan de twee naturen van Christus overbrengen. Sommige geleerden geloven dat de zon een symbool is van Christus en de maan de kerk.
Oog van de Heer. Het wordt afgebeeld als een symbool van goddelijke alwetendheid, alziend vermogen en wijsheid, ingeschreven in een gelijkzijdige driehoek (het symbool van de Drie-eenheid). Het alziende oog en het alwetende goddelijke observeren alle mensen, of we nu werken of hem dienen, slapen of wakker zijn. Hij heeft geen boos oog, Hij ziet niet alleen zonde. Voor christenen is het alziende oog een symbool van hoop, geen bedreiging.
De olijftak is een symbool van vrede tussen God en mensen. Het duidt ook op hoop. Een duif met een olijftak betekent de heraut van de vrede.
Een adelaar die opstijgt naar de zon is een symbool van de Wederopstanding. Deze interpretatie is gebaseerd op het idee dat een adelaar, in tegenstelling tot andere vogels, dichtbij de zon vliegt. Hij duikt in het water om zijn verenkleed te vernieuwen en zijn jeugd terug te winnen. Een adelaar is een symbool van een ziel die God zoekt, in tegenstelling tot een slang, die de duivel symboliseert.
Vis is een van de oudste symbolen van Jezus Christus. In het Grieks klinkt ‘vis’ als ‘IXThYS’. De letter "I" betekent "Jezus"; de letter "X" - Christus; “Th” is Theou, d.w.z. “God”; de letter "Y" is Yios, dat wil zeggen "Zoon", en de letter "S" is Soter, wat "Verlosser" betekent. Het vissymbool vertaalt zich dus als Jezus Christus is de Zoon van God, de Verlosser.
Een hart is vaak te zien in afbeeldingen uit de vijftiende eeuw. Het straalt vaak vlammen uit (vurig hart), wat symbool staat voor spirituele verbranding.
De klaverklaver symboliseert drie-eenheid, eenheid, evenwicht en ook vernietiging. Het kan symbolisch worden vervangen door één groot blad. Het christendom heeft het overgenomen als symbool van de Drie-eenheid. Het is ook het embleem van St. Patrick.
De rozenkrans is een symbool van vroomheid en dienstbaarheid aan de Kerk en het volk. Rozenkrans is een uiterst eenvoudig en tegelijkertijd ruim en indrukwekkend tijdsmodel. De kralen zijn verbonden door dezelfde draad – het brengt een soort continuüm over.
Soorten kruisen gegraveerd op christelijke ringen
XP (Chi Rho) is een van de vroegste kruisvormige symbolen in het christendom. Het wordt gevormd door de eerste twee letters van de Griekse versie van het woord Christus samen te voegen. Hoewel Chi Rho technisch gezien geen kruis is, wordt het geassocieerd met de kruisiging van Christus en symboliseert het zijn status als de zoon van de Heer. Er wordt aangenomen dat keizer Constantijn de eerste was die dit symbool gebruikte in IV AD.
Aan de vooravond van de slag bij de Milvia-brug in 312 na Christus deed de Heer een beroep op Constantijn en beval dat het beeld van Chi Rho op de schilden van de soldaten moest worden geschilderd. Na de overwinning van Constantijn in de strijd werd Chi Rho het officiële embleem van het rijk. Archeologen hebben bewijs gevonden dat Chi Rho werd afgebeeld op de helm en het schild van Constantijn en zijn soldaten.
Latijnse kruis, ook bekend als het protestantse kruis en het westerse kruis. Het Latijnse kruis (crux ordinaria) dient als symbool van het christendom, ondanks het feit dat het lang vóór de stichting van de christelijke kerk het symbool van de heidenen was. De afbeeldingen zijn te vinden op de Scandinavische sculpturen uit de bronstijd die Thor belichamen, de god van oorlog en donder. Het kruis wordt beschouwd als een magisch symbool. Het brengt geluk en verdrijft het kwaad. Sommige geleerden interpreteren het kruis als een symbool van de zon of een symbool van de aarde, waarvan de armen het noorden, zuiden, oosten en westen aanduiden. Anderen wijzen op de gelijkenis met de menselijke figuur.
Tau-kruis lijkt op de Griekse letter "T" (tau). Het is de sleutel tot de hoogste macht. In bijbelse tijden fungeerde het als een symbool van bescherming. Het staat ook bekend als het kruis van Sint-Antonius (de grondlegger van het christelijke kloosterleven, IV eeuw). Sinds het begin van de 13e eeuw werd het het embleem van Franciscus van Assisi. In de heraldiek wordt het het Almachtige Kruis genoemd. Het Tau-kruis symboliseert de afschaffing van de ongehoorzaamheid van de oude Adam en de transformatie van Christus in onze Verlosser, de nieuwe Adam.
Grieks kruis. In tegenstelling tot het traditionele Latijnse kruis zijn de armen van het Griekse kruis even lang. Het Griekse kruis wordt historisch gezien als het vroegste beschouwd. Het is ook bekend als het vierkante kruis of het kruis van St. George. Deze vorm van het kruis was traditioneel voor Byzantium en wordt daarom Grieks genoemd.
Jeruzalem Kruis. Het staat ook wel bekend als het kruisvaarderskruis en bestaat uit vijf Griekse kruisen die de vijf wonden van Christus aanduiden. Volgens andere versies symboliseert het 4 evangeliën en 4 hoeken van de wereld (4 kleinere kruisen) en Christus zelf (het grote kruis).
Het doopkruis. Het bestaat uit een Grieks kruis gecombineerd met een Griekse letter "X", de beginletter van het woord Christus. Dit kruis betekent wedergeboorte en wordt daarom geassocieerd met het doopritueel.
Het kruis van Sint-Pieter. Toen Petrus tot martelaarschap werd veroordeeld, vroeg hij hem uit respect voor Christus ondersteboven te kruisigen. Zo wordt het omgekeerde Latijnse kruis toegeschreven aan Petrus. Bovendien dient het als een symbool van het pausdom. Helaas wordt dit kruis ook gebruikt door satanisten, wier doel het is om christelijke geloofsovertuigingen, waaronder het Latijnse kruis, ‘om te keren’.
Hoe christelijke ringen te kiezen en te dragen
Je moet christelijke ringen op een bepaalde manier dragen, volgens strikte regels. Anders zullen ze zich niet kunnen beschermen tegen slechte mensen en tegenslag. Het allerbelangrijkste is dat u het geloof in God moet behouden en een rechtvaardig leven moet leiden.
Het is het beste om christelijke ringen in kerkwinkels te kopen. Daar worden ze geheiligd door wijwater en speciale gebeden. Er wordt aangenomen dat alleen gewijde voorwerpen beschermende eigenschappen hebben. Dit betekent echter niet dat u elders geen ringen kunt kopen. Onze online winkel biedt een grote selectie christelijke en bisschopsringen met religieuze motieven en symbolen. Je kunt dergelijke sieraden in een kerk inwijden en ze hebben dezelfde eigenschap als ringen die je in een kerkwinkel koopt.
Wat metalen betreft, is zilver de beste keuze voor christelijke ringen. Als je niet wilt dat sieraden je energie schaden, draag dan geen producten die van verschillende metalen zijn gemaakt.
Je moet heilige dingen met respect behandelen. Strooi ze niet rond. Probeer ringen altijd dicht bij jezelf te houden. Wees zeer attent en verlies ze niet, want het verlies van een gewijde ring kan het verlies van goddelijke genade betekenen.
Katholieke ringen voor mannen, vrouwen en kinderen
Er is een breed scala aan christelijke ringen op de markt verkrijgbaar. De meeste items zijn universeel, wat betekent dat ze geschikt zijn voor iedereen, ongeacht geslacht en leeftijd. Je hoeft alleen maar de juiste maat te kiezen.
Christelijke ringen die speciaal voor mannen zijn ontworpen, bevatten vaak een gebed tot Jezus. De populaire afbeeldingen die op ringen voor mannen zijn gesneden of in reliëf zijn gemaakt, zijn Sint Nicolaas van Myra, Aartsengel Michaël en Aartsengel Gabriël. Dergelijke ringen en zegels zien er erg solide en majestueus uit.
Christelijke sieraden voor vrouwen hebben subtielere en verfijndere ontwerpen. Dergelijke ringen zijn vaak bedekt met email en versierd met bloemornamenten of edelstenen of edelstenen. De meest voorkomende motieven zijn afbeeldingen van Madonna en andere heilige vrouwen.
Christelijke ringen voor kinderen verschillen niet van artikelen voor volwassenen. Ze hebben dezelfde betekenis. Ze bevatten echter zelden edelstenen en hun ontwerpen zijn nogal simplistisch.
Goud en zilver in christelijke sieraden
Het meest voorkomende metaal voor katholieke ringen en sieraden is zilver. Het symboliseert zuiverheid, onschuld en kuisheid. Houd er rekening mee dat zilveren sieraden vaak oxideren. Daarom kunnen uw ringen na verloop van tijd verkleuren. Je mag geen negatieve betekenis aan de kleurverandering hechten. Dit is een natuurlijk proces. Een oxidefilmpje kun je snel van het oppervlak verwijderen met een zachte doek, krijt en zuiveringszout.
Christelijke gouden ringen waren zeldzaam onder de vroege christenen. Dit komt door het feit dat dure en overvloedige sieraden niet overeenkwamen met de leringen van de vroege kerk. Tegenwoordig verbiedt de kerk gouden voorwerpen niet, maar als rechtschapen christen mag je alleen bescheiden en kleine ringen van edele metalen dragen. Gouden christelijke ringen symboliseren de goddelijke glorie van Christus. Dergelijke sieraden worden voornamelijk door mannen en geestelijken gedragen. In tegenstelling tot zilver verkleuren gouden ringen niet.