Het maken van sieraden is een complex, nauwgezet en toch ongelooflijk interessant proces. Het kan voor iemand op straat als een soort magie aanvoelen. Het is inderdaad niets bijzonders om een ingewikkeld en voortreffelijk sieraad te maken uit een onopvallend stuk metaal.
Ondertussen is het maken van sieraden helemaal geen magie. In plaats daarvan is het een samensmelting van kennis, ervaring en heel wat vaardigheden. Een zilversmid moet tegelijkertijd brutaal en zachtaardig zijn, sterk en delicaat, creatief en nauwkeurig. Dit is de enige manier om een echt sieradenmeesterwerk te maken.
Hier bij Bikerringshop zijn we er trots op dat we een team van ervaren en getalenteerde zilversmeden hebben samengesteld die onze catalogi vullen met opvallende stukken. Dankzij hen kunnen we een grote verscheidenheid aan unieke, met de hand vervaardigde zilveren ringen aanbieden. Heb je je ooit afgevraagd hoe we zilverstaven omzetten in stoere motorringen? Als dat zo is, onthult dit bericht het mysterie van de vervaardiging van handgemaakte zilveren ringen.
Hoe ringen in de oudheid werden gemaakt
Voordat we erin duiken, willen we eerst iets zeggen over millennia-oude ringen en hoe onze voorouders ze maakten.
Dus vele eeuwen geleden, toen mensen geen idee hadden hoe ze sieraden moesten maken, wilden ze zichzelf nog steeds opfleuren. Historici geloven dat de allereerste ringen gemaakt waren van grassprieten. Natuurlijk waren deze handaccessoires erg kwetsbaar, dus oude mensen waren op zoek naar duurzamere opties. Flexibele takken van bomen en struiken, botten, leer, stenen – deze materialen vormden de basis van de vroege sieradenproductie.
Alles veranderde toen mensen metalen ontdekten en leerden hoe ze ze uit erts konden smelten. Het gaf een impuls aan de bloei van het sieradenvakmanschap. Oude ambachtslieden konden meerdere methoden voor metaalverwerking ontwikkelen:
- gebogen;
- smeden;
- gieten;
- trimmen;
- slijpen;
- smeltend;
- boren.
Veel van deze methoden zijn nog steeds in gebruik.
Ambachtslieden waren erg creatief als het ging om de constructie van sieraden uit edele metalen. Omdat goud en zilver behoorlijk duur zijn, probeerden juweliers ze dun uit te rekken en de prijs van het eindproduct aantrekkelijker te maken. Ze verhitten ductiele metalen en spreidden ze uit tot een dun vel folie. Vervolgens werd deze folie over onedele metalen geplakt. Een verijdelde ring zag er goud uit, maar was dat in werkelijkheid niet. Volgens de Romeinse historicus Plinius waren juweliers uit de oudheid in staat om 30 gram goud uit te rekken tot 750 vierkante vellen folie van vier vingers breed. Tegenwoordig is deze methode grotendeels buiten gebruik omdat het tijdrovend is. Niettemin bedekken juweliers nog steeds goedkope edele of onedele metalen met luxueuze edele metalen, maar hun favoriete methode is galvaniseren.
Naast verijdelen leunden oude technieken voor het vervaardigen van sieraden op samensmelting. Samensmelting is een andere manier om oppervlakken te ‘vergulden’, vooral als ze een groot oppervlak hebben. Amalgaam is een mengsel van goud en kwik. Nadat ze een koperen ring met amalgaam hadden ingesmeerd, werden ze allebei naar een hete oven gestuurd. Kwik verdampte en liet goud achter op het koperoppervlak. Het is duidelijk dat deze methode tegenwoordig wordt verlaten omdat, zoals u weet, kwik giftig is.
Een meer populaire manier om sieraden te maken was de productie van goud- en zilverdraad, dat in een specifieke vorm werd gebogen en gedraaid. Ambachtslieden uit het oude Egypte waren in staat draad te produceren met een diameter van 0,3 mm - dit is de dikte van een mensenhaar.
Handgemaakte versus machinaal gemaakte ringen
Vanzelfsprekend werden antieke sieraden met de hand gemaakt. Geautomatiseerde productiemethoden bestonden pas tijdens de industriële revolutie van de 19e eeuwe eeuw. Handgemaakte ringen waren (en zijn nog steeds) voorspelbaar duur. Er is tenslotte zoveel tijd, vaardigheid en talent voor nodig om een sieraad in één exemplaar te vervaardigen. Het resultaat overtrof echter alle verwachtingen: mensen konden profiteren van unieke sieraden die hen onderscheidden van de rest.
In het industriële tijdperk worden de meeste sieraden mechanisch vervaardigd. Enerzijds maakt het het mogelijk om grote batches te produceren tegen een veel betaalbare prijs. Aan de andere kant ging dit ten koste van het unieke karakter: ringen uit dezelfde batch zien er absoluut identiek uit. Dat gezegd hebbende, moet je niet denken dat in massa geproduceerde ringen de vruchten zijn van de arbeid van alleen zielloze machines. Een deel van de handarbeid wordt zelfs in machinaal vervaardigde sieraden gestoken. Ze zijn op zijn minst door mensen ontworpen.
Sterling Zilver Handgemaakt Ringen door Bikerringshop
Bij Bikerringshop maken we in elke fase van het productieproces gebruik van mensenhanden. Ontwerpers komen met ideeën, ze ronden deze af in tekeningen, zilversmeden maken hun ontwerpen opnieuw in metaal en verfraaien ze vervolgens met houtsnijwerk, edelstenen en voegen de laatste hand aan. Ja, het kost meer tijd om alles handmatig te maken met handgereedschap, maar we willen dat je ringen hebt met hun eigen individualiteit, dus het is absoluut de moeite waard.
Hoe handgemaakte zilveren ringen vandaag de dag worden geproduceerd
Tegenwoordig gebruiken sieradenfabrikanten vier populaire methoden voor de productie van ringen: gieten, tekenen, rollen en stempelen. De eerste methode is wijdverbreid in zowel machinale als handmatige productie, terwijl andere worden toegepast in sieradenfabrieken.
Hieronder gaan we u door het hele proces van het maken van een zilveren ring leiden, van concept tot productie.
Fase 1. Sieraden schetsen
Voordat een fantasie werkelijkheid wordt, moet deze fantasie bedacht worden. Zodra een ontwerper een idee in gedachten heeft, presenteert hij dit in schets of tekening. Deze tekening wordt een masterplan voor de vervaardiging van ringen.
Ontwerpers tekenen een toekomstige ring vanuit verschillende hoeken om te laten zien hoe deze eruit gaat zien. Sommige ontwerpers werken op de ouderwetse manier: ze brengen hun visie met potlood over op papier. De meeste moderne juweliers gebruiken echter CAD-software, waardoor het schetsen sneller en nauwkeuriger wordt.
Tijdens de ontwerpfase neemt de visie van een kunstenaar concrete vormen aan. Een juwelier komt met:
- decoratieve elementen;
- het aantal, type, grootte en vorm van stenen inlegstukken;
- type instelling en andere functionaliteitselementen.
Fase 2. Masterpatroon
De fase waarin het ontwerp volgt, is de productie van een masterpatroon. Dit is een soort mal die laat zien hoe een ring er na het gieten uit gaat zien. Er zijn een paar materialen gebruikt voor masterpatronen:
- nikkel-zinklegeringen of andere niet-edele legeringen. Een ring is gemaakt van goedkoop materiaal, dat vervolgens met rubber wordt ingesmeerd en gebakken. Vervolgens wordt het rubber gesneden en wordt het interne gedeelte met een ringafdruk gebruikt voor het maken van wasmodellen;
- Als een ring in één exemplaar wordt vervaardigd, wordt vaak direct een model van was gemaakt. Een juwelier slijpt letterlijk een model van een aanstaande ring uit een stuk was;
- De andere populaire methode om een model te maken is 3D-printen. CAD-software is gekoppeld aan een 3D, die een ring in was nabootst. Het materiaal wordt gesneden met een laser; daarom is de nauwkeurigheid van deze methode boven alle lof.
Wasmodellen
Fase 3. Kleivormen
De belangrijkste fase bij het vervaardigen van een handgemaakte ring is het gieten van zilver. Ringen worden in de regel niet één voor één gegoten, omdat dit te veel tijd kost. In plaats daarvan worden een paar wasmodellen aan een dikke staaf bevestigd – juweliers noemen het gekscherend een boom. Vervolgens wordt deze ‘boom’ zorgvuldig in speciale klei gekneed en gebakken. Dit proces vereist nauwkeurigheid en aandacht voor detail. Een zilversmid moet ervoor zorgen dat de klei gelijkmatig aankoekt en droogt, zonder ook maar één barst. Bovendien moet alle was smelten en uitgieten. Als alles is zoals het hoort te zijn, verkrijgen juweliers een holle mal voor het gieten van sieraden.
Fase 4. Gieten
Je weet waarschijnlijk dat zilveren ringen niet volledig van zilver zijn gemaakt. Aan het soepele edelmetaal worden diverse ligaturen (niet-edele metalen in diverse combinaties) toegevoegd om het harder en duurzamer te maken. Sterling zilver – dit is de toestemming die we gebruiken voor onze producten – bevat 92,5% puur zilver en 7,5% koper.
De gesmolten metalen worden grondig gemengd om een homogene legering te verkrijgen. Zodra de legering klaar is, wordt deze in kleimallen gegoten. Sommige fabrikanten gebruiken kant-en-klaar sterlingzilver. Ze hoeven het alleen maar te smelten en de mal te vullen.
Zilver smelt
Fase 5. Ringen uit een mal
Nadat de legering is gestold, verwijdert een zilversmid de kleilaag met een hogedrukwaterstraal.
Fase 6. Optioneel. Een ring samenstellen
Soms hebben ringen zo'n fraai ontwerp dat ze uit verschillende onderdelen moeten worden samengesteld. Na het gieten worden deze onderdelen aan elkaar gesoldeerd of geschroefd. Na deze fase lijkt een item bijna klaar.
Zilveren middeleeuwse harnasring bestaande uit drie delen
Fase 7. Polijsten
Als een zilversmid ringen uit een mal haalt, zien ze er nogal ontoonbaar uit. Deze groezelige ruwe stukken zijn lelijke eendjes die nog prachtige zwanen moeten worden. En om hun transformatie te voltooien, moeten ze slijpen en polijsten ondergaan.
- slijpen - het proces van initiële, ruwe afwerking; het helpt bij het verwijderen van defecten en het egaliseren van het oppervlak van een ring;
- polijsten - de finishing touch die een ring gladheid en spiegelglans geeft.
Soms worden slijpen en polijsten gecombineerd in een proces dat tuimelen wordt genoemd. Ringen worden in een trilbeker (een trommel) gestoken met een soort schurende, normaal gesproken kleine stalen of plastic bolletjes. Metalen en schuurmiddelen wrijven tegen elkaar, waardoor bramen en vuil worden verwijderd.
Fase 8. Optioneel. Versiering
Heel vaak zie je een verscheidenheid aan gravures op de schacht van een ring. Carving wordt toegepast wanneer een ring al geslepen maar nog niet gepolijst is. Vaker wel dan niet wordt snijwerk gecombineerd met zwart worden en oxidatie, dat wil zeggen een proces van kunstmatige en versnelde aantasting om een reliëf (vooral de verzonken delen) meer uitgesproken en geaccentueerd te maken.
Eerst bereidt een technicus het zogenaamde zilverzwart voor, dat zilver, zwavel, lood en koper bevat. Vervolgens smelt hij/zij het op het oppervlak van een zilveren ring. Zilverzwart vult holtes, groeven, markeringen, deuken en insnijdingen met een diepte van minimaal 0,3 mm. Deze uitsparingen worden verkregen door graveren, gutsen, pregen of etsen. Een bepaalde methode beïnvloedt het uiterlijk van het zwart gemaakte ontwerp.
Om een verbinding te creëren tussen een sieraad en zwart zilver, moeten beide in een speciale oven worden verwarmd. Zwart zilver smelt en vult verzonken oppervlakken. Een juwelier verwijdert vervolgens overtollige delen en polijst verhoogde delen om verbluffende zwart-witcontrasten te benadrukken. Zo'n ring is niet alleen mooi, maar gaat ook nog eens lang mee omdat er een extra beschermlaagje op zit.
Fase 9. Optioneel. Afwerking
Ondanks het feit dat gepolijst zilver er majestueus uitziet, beschouwen niet alle fashionista's polijsten als de enige acceptabele optie. Als u van matte of mooie afwerkingen houdt, zijn uw keuzes:
- geborstelde afwerking - delicate longitudinale markeringen aangebracht met een staalborstel;
- gezandstraalde afwerking - korrelige en grove textuur wordt mogelijk gemaakt door zandstralen waarbij fijne schuurmiddelen onder hoge druk worden weggeblazen;
- gehamerde afwerking - een juwelier brengt met een speciale hamer ondiepe deukjes aan en vervolgens wordt het oppervlak van een ring gepolijst of gesatineerd.
Fase 10. Optioneel. Stenen inleg
Als een ring stenen inleg moet hebben, worden deze in dit stadium gemonteerd.
Eerst selecteert een edelsteenkundige, dat wil zeggen een expert op het gebied van mineralen, geschikte edelstenen. Dit is nogal een complex proces: de stenen moeten qua kleur, grootte, transparantie, enz. overeenkomen. Wanneer de mineralen vervolgens zijn geselecteerd, installeert een juwelier ze in de speciale gaten in de zetting. Dit nauwgezette werk vergt veel zorg en aandacht. Enerzijds moeten stenen betrouwbaar aan het metalen frame worden bevestigd. Aan de andere kant moeten ze voorzichtig worden behandeld, omdat kwetsbare edelstenen krassen of schilfers kunnen krijgen.
Nadat alle tien stappen zijn doorlopen, wordt een ring als volledig vervaardigd beschouwd. Maar het is nog niet helemaal klaar. Het moet nog gekeurd worden. Een keurmerk is een stempel waaruit blijkt welke zilverlegering is gebruikt. Wij werken met 925 sterling zilver, daarom dragen onze producten het 925 keurmerk. Daarna worden de ringen zorgvuldig onderzocht om eventuele kleine gebreken op te sporen. En alleen dan sturen we ze naar jullie, onze dierbare vrienden.