We houden allemaal van ringen, ongeacht ons geslacht, leeftijd en sociale status. Tegenwoordig dient dit ornament als aanvulling op de kledingkast om de individualiteit van de eigenaar te benadrukken. Maar heb je er ooit over nagedacht wat ringen betekenen in verschillende culturen? In het artikel van vandaag hebben we het over wat een ring symboliseert.
Een band tussen twee mensen
Volgens oude mythen en legenden symboliseert een ring als gesloten cirkel integriteit en eenheid. Het heeft begin noch einde; daarom wordt het vaak geassocieerd met eeuwigheid en oneindigheid. De centrale opening is de plaats waar hemelse kracht en goddelijke adem onze wereld binnenkomen. Een ring symboliseert band, eenheid of gelofte. Dat is de reden waarom een trouwring wordt gebruikt om de eeuwige vereniging van twee harten aan te duiden en als teken van huwelijkstrouw.
De oneindigheid, gewikkeld om een vinger, is lange tijd een symbool van macht geweest. Dit is een teken dat je tot een bepaalde kring behoort. De eigenaar van een ring beschouwde hij als de eigenaar van zijn eigen universum, dat hij met zich meedroeg. Daarom diende het als een onmisbaar attribuut van tovenaars, priesters en koningen. Het is bekend dat koning Salomo een magische ring had, met behulp waarvan hij engelen, demonen, alle natuurelementen en geesten kon bevelen.
De betekenis van een ring in de antieke wereld
In het oude Egypte werd een ring als teken van de eeuwigheid voorgesteld door een koord in de vorm van een cirkel, waarvan de uiteinden in een knoop zijn vastgebonden. Vaak was dit symbool te vinden in de afbeeldingen van de goden. Eenvoudige mensen gebruikten nodulaire amuletten in de vorm van een ring, die moesten beschermen tegen ziekten en andere tegenslagen.
In China werd een cirkel beschouwd als het fundament van het universum. Een ring was een symbool van de eeuwigheid, maar ook van waardigheid en macht. De hele ring betekende de gunst van de keizer, terwijl een gebroken of open ring zijn woede jegens ondergeschikten symboliseerde. In het oude China was het gebruikelijk om een van deze ringen naar mensen in ballingschap te sturen. Als dit een hele ring was, dan was de keizer vastbesloten deze man in zijn status te herstellen met behoud van zijn reputatie. Als het een open ring was, betekende dit dat iemand geen zaken meer mocht melden.
In het hindoeïsme maakt de god Shiva in de cirkel van vlammen zijn kosmische dans, waarmee hij de levenscyclus van een persoon, schepsel, familie, planeet en het hele universum personifieert. Het is een cirkelvormige dans van de natuur in het eeuwige proces van creatie en vernietiging. Tegelijkertijd symboliseerde het licht dat door de vlammencirkel werd uitgestraald eeuwige, diepgaande wijsheid.
Voor de oude Grieken en Romeinen duidden ijzeren ringen autoriteit en respect aan. Ze mochten alleen gedragen worden door zeer gerenommeerde mensen. Voor de priesters van Jupiter waren echter de verplichte elementen van de kleding gouden ringen. Blijkbaar zijn de bisschopsringen voortgekomen uit deze gewoonte, die implicatie in het goddelijke ministerie aanduidt.
In de Griekse mythe van Prometheus bevrijdt Hercules, met toestemming van Zeus, een geketende titan, maar sindsdien moest Prometheus een ijzeren ring dragen met een fragment van een rots. Deze ring was een teken van gehoorzaamheid aan de Donderaar.
Ringen in Alchemie
In de alchemie is er een beroemd symbool van een slang die in zijn eigen staart bijt. Het heet Ouroboros. De betekenis ervan houdt verband met het idee van tijd. Het verloop van de tijd gaat gepaard met vernietiging, omdat het verleden onherroepelijk verloren gaat, dat wil zeggen: de tijd verslindt zichzelf. Net als in het hindoeïsme wordt de slang geassocieerd met de cycli van het menselijk leven, de natuur en het hele universum. In alchemistische manuscripten is er ook een embleem dat een kind afbeeldt, wiens hand op een schedel rust. Een slang wikkelt zich om het kind en vormt een ring. Ouroboros omvat twee noties van de extreme polariteiten van de wereld: een kind als symbool van het leven en een schedel als symbool van de dood. Als één geheel genomen kan dit embleem als volgt worden geïnterpreteerd: "In mijn begin is mijn einde."